🕛 Kilka Zdań O Sobie

autoprezentacja-po-angielsku. kocham 2009-12-11 16:04:57 UTC #1. witam mam bardzo duzy problem z napisaniem paru zdan o sobie bo nie kumam wcale angielskiego: ( pomocy. ponizej napisałam cos ale jak możecie to poprawcie błedy z góry dzieki:) My name is Barbara Koziak. I living is BŁędów. I from to Poland.

Napisz kilka zdań o sobie i o swojej rodzinie .po angielsku co lubisz co nie lubisz twój ulubiony przedmiot … Natychmiastowa odpowiedź na Twoje pytanie. nutella0130 nutella0130

*To jest cholernie mocny wywiad. *Szczery do bólu i prawdziwy. Czytanie o tym, jak kobiecie, która chce pozbyć się ciąży, lekarz świadomie sugeruje tabletki na wrzody, jest jak horror. Nie mogę nic zrobić, ale jeśli się uda pani kupić takie tabletki, to wtedy możemy porozmawiać - mówi lekarz. Nie jakaś zielarka, hydraulik czy księgowa. Tak do kobiety, która chce zrobić aborcje, mówi lekarz z dyplomem. To jest Europa, to jest Polska, XXI wiek. Jakby jej ciało było miejscem samozwańczych eksperymentów medycznych. Kiedy to nie pomaga, a organizm jest coraz bardziej wyniszczony lekami, bohaterka wywiadu jedzie specjalnym autobusem za granicę do kliniki na Słowacji. Tam w kilka minut, dosłownie pięć, po dziecku nie ma śladu. Płaci tysiąc złotych. Jest czysto, miło, ciepło - czytamy i dodaje - No, ta dziewczyna…To znaczy ja. Czuję wielką ulgę. Nagle cieszysz się wszystkim w swoim życiu, tym, co masz. A potem zdanie, które mogło być zakończeniem tej rozmowy: Czułam się jakbym była jedyną kobietą w Polsce, która to kiedykolwiek zrobiła. Ja i te trzy dziewczyny, które siedziały ze mną w busie jadącym na Słowację. To jest sama w sobie wstrząsająca opowieść. O kobiecie, która chciała mieć wybór. Dowód na to, że jeśli kobieta nie chce dziecka, to nikt jej nie zmusi do jego urodzenia, o pokochaniu nie wspomnę. Ta rozmowa pokazuje straszną prawdę o tym, jak samotna jest kobieta w Polsce, która dziecka nie chce, że jest zmuszana do działania wbrew sobie, swemu zdrowiu i Marii Czubaszek, Natalia Przybysz to jedyna osoba publiczna, która otwarcie mówi o tym, że zrobiła aborcję. Nagle w oczy kole fragment z początku rozmowy o tym: To historia o aborcji. I o uczuciach. O wpadce. Trafiła się ludziom dorosłym, rodzicom dwójki dzieci, którzy już mają jakąś wizję swojego życia. Ich historia po tych wielu latach razem zaczyna się jakoś kleić, zgadzać, jest im dobrze. Nie chcą teraz niczego zmieniać, zaczynać od początku. Podejmują decyzję, że nie wchodzą w tę nową historię. Nie chcą bezwładnie unosić się w życiu tylko na tym, co przynosi los. (...) Nie chcą wracać do pieluch. Nie chcą szukać większego mieszkania teraz. Chciałoby się powiedzieć, że istnieje coś takiego jak antykoncepcja, nawet jeśli do poczęcia dochodzi podczas snu, bo o tym dowiadujemy się na koniec. Matka dwójki dzieci powinna to wiedzieć. Powinna wiedzieć, że są tabletki, spirala, różne rodzaje terapii hormonalnej… Chciałoby się powiedzieć, że może warto było się zastanowić, autoryzując wywiad, że większość czytających zrozumie, iż piosenkarka nie chciała tego dziecka, bo burzyło jej ułożony świat i nie chciało się jej szukać większego mieszkania, więc owe tabletki na wrzody przyjęła dość bezmyślnie jako rozwiązanie problemu. Chciałoby się powiedzieć, że wiele osób, jak na przykład ja, nigdy nie przyszłoby na świat, gdyby moja matka zastanawiała się nad wielkością mieszkania…Chciałoby się powiedzieć, że intencje rozmowy były dobre. *To mogła być świetna rozmowa. *Mocna i mądra, ale jej efekt jest argumentem dla tych, którzy uważają, że kobiety traktują aborcję jako fanaberię i środek antykoncepcyjny oraz robią ją z czystego egoizmu. Bo tak jest w opisywanym przypadku. Przecież padają tam takie słowa: Ja naprawdę nie chciałam tego dziecka. Nie widziałam się znów w pieleszach domowych, w pieluchach. Mój narzeczony jest wspaniałym ojcem i cudownie zajmuje się naszymi dziećmi, ale nie chciałam mu już tego dokładać. Ja bardzo często wyjeżdżam, taką mam pracę, koncertuję, często nie ma mnie w domu. Chciałoby się powiedzieć, że od takich sytuacji jest edukacja seksualna oraz antykoncepcja. Obawiam się, że tutaj chyba jej nie się też, że tutaj nikt przed publikacją zaślepiony, jaki to mamy super wywiad, nie przeczytał go na zimno. Z wyobraźnią na temat tego, co może on wywołać. Ostatnio ktoś mnie zapytał, jak uniknąć medialnych wpadek w wywiadach. Odpowiedziałam, że wywiad po przeczytaniu trzeba odłożyć, następnego dnia przeczytać na chłodno i dać też koniecznie do przeczytania komuś spoza kręgu przyjaciół, znajomych oraz klakierów. Oceny mają prawo być miażdżące i powinny dać do myślenia i spowodować przeredagowanie wypowiedzi albo nawet wstrzymać jej publikację. Czasem trzeba wyjść ze swojej cudnej, izolującej od normalnego świata bańki. Przybysz mówi przecież: Ja, która przecież mam pieniądze, dostęp do informacji, padłam ofiarą tego systemu i dałam się zmasakrować psychicznie i fizycznie. Czyli wyjście spod klosza przydałoby się na pewno. Inaczej mamy potem opowieści o oświeceniu po lewatywie czy balerinach za 60 zeta albo pokonaniu depresji dietą. Czasem trzeba myśleć. Celebryta, osoba znana, ma ogromną moc. Jest więc niesłychanie ważne, by nie używał jej głupio. Tu nikt tego nie zrobił. Nikt nie pomyślał. Trzeba przewidzieć, a tutaj to było naprawdę łatwe, jak będzie zinterpretowany przez wszystkich przeciwników czarnego protestu. Bo ten wywiad w obecnej formie dał oręż wrogom czarnego protestu, dał jakby na zamówienie. Jest dla konserwatystów jak prezent na Boże Narodzenie. Jak spełnienie ich gorących kobietę, która nie chce dziecka, bo jej przeszkadza w życiu, karierze i nie ma wystarczającego mieszkania, a poza tym, pojawiają się absurdalne, ale nośne medialnie w niektórych kręgach, zarzuty, że przy okazji promuje też swoją nową płytę. Ta rozmowa rozpoczęła, mimo dobrych intencji, modelowy polski horror i zniweczyła to, co udało się zrobić, czyli wykreować obraz mocnej, mądrej kobiety, dziewczyny, koleżanki, matki, która ma prawo walczyć o swoje ciało, o to, że nie chce urodzić dziecka z gwałtu, nieuleczalnie chorego i ma prawo do diagnostyki więc w mediach konserwatywnych obraz kolejnej zepsutej gwiazdy szołbizu, która czuje się na siłach opowiadać o sobie i swoim życiu intymnym publicznie. Ten wywiad będzie zinterpretowany przez wielu jako chęć jedynie bycia na fali i zabłyśnięcia, bycia w mediach za wszelką cenę. Jako kolejny dowód na to, że celebryci powinni jednak czasem milczeć zamiast dawać głos w ważnej sprawie. Szkoda, że tak się stało. Szkoda, że Natalia Przybysz, świetna wokalistka, słyszy o sobie teraz straszne rzeczy zza prawej strony barykady. Niestety - sama to pomyśleć. Wystarczyło inaczej zredagować, może coś jednak wyrzucić, może te kilka zbyt mocnych zdań, zastanowić się nad tym, jak zareagują ludzie, jak zareagują kobiety... Bo nie trzeba od razu, jak kumpelce na kawie, o wszystkim mówić publicznie. Bo to, co powiedziane na kawie ujdzie każdemu, ale to, co zostało powiedziane publicznie, już nie jak mawia znane polskie przysłowie, o którym też ktoś tutaj zapomniał, „dobrymi chęciami jest wybrukowane piekło”. Piekło właśnie się Korwin Piotrowska specjalnie dla o2Oceń jakość naszego artykułu:Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze na to, ze to temat rzeka, ja nie zamierzam nikogo oceniac, chwalic ani ganic, powiem tylko, ze ja Ta Pania rozumiem i nie potepiam. Nawet dlatego, ze ludzie sa rozni, to przeciez jest biologia i istnieje zmiennosc osobnicza, taki indywidualizm w sposobie myslenia, pojmowania i postepowania, ktory czasem smieszy, czasem budzi groze, a czasem budzi politowanie. Wszystko sprowadza się do posiadanej mentalnosci i sposobu patrzenia na swiat, co podobno jest opisywane jako wolna wola i prawo do samostanowienia. Uwazam, ze skoro nikt na tym nie ucierpial (jestem katolikiem ale i biologiem), to i nikt nie ma prawa Pani Przybysz oceniac, szczegolnie ci, ktorzy oceniaja zgodnie z narzucona sobie koscielna doktryna zycia i smierci, ludzie, CO TO was OBCHODZI... Nie macie prawa do tego, uzurpujecie sobie prawa powszechnych Sadow, czyli balansujecie na pograniczu prawa. Tak jak Pani Przybysz, ale skoro Ja chcecie kamienowac, to i was ktos tego nigdy nie zrozumiem przecież można dziecko zostawić w szpitalu i po problemienie jesteś samotna... jesteś samolubna....najlepiej jak każdy z nas zajmie się swoimi kłopotami a nie włazi w cudze życie w butachCzytam komentarze i zastanawiam się ilu ludzi w Polsce jest bez winy aby rzucać w Natalię kamieniami...dam sobie rękę obciąć ,że w śród tych rzucających jest 90% takich co sami mogliby stanąć na jej miejscu...ale nie, oni rzucają aby te pozostałe 10% nie domyśliło się ,że postąpili identycznie jak powiedziała prawdę i poniesie konsekwencje tego co i przyznała się...czy nie zasługuję na potępienie społeczeństwa przez łagodniejszą karę? może nie,bo nie żałuje ...ale co z tymi co milczą,tymi co uchodzi im bezkarnie...Natalia otwiera oczy na to co się dzieje na co kary za omijanie prawa,za usuwanie ciąży z wygody,walczmy o utrzymanie obecnego prawa,które jest bardzo jej historia przyniesie coś dobrego,otwierając oczy na problem i rozumowanie przez wiele kobiet prawa do ABORCJI dosłownie oznacza wyrażenie aprobaty na usuwanie ciąży na się o co walczymy...Popieramy chociaż jesteśmy przeciwne..Już widzę te pytania w przyszłości od jej dwójki wcześniejszych dzieci. Mamo a to dziecko co je usunęłaś to byłoby naszym bratem czy siostrą? A czemu go nie chciałaś? A jak miałoby na imię? A nas tez nie chciałaś? itp.. horror..Niekiedy malenka kropka z mrugajacym serduszkiem nie jest tym czego w danej chwili oczekujesz.. zanim zacznie mrugac, mozna to wylaczyc. to ludzkie jak wybor wlasciwego stroju.. lepiej nie dopuscic do mrugania anizeli byc względu na to kim się jest, czy ma się miliony na kontach czy portfel świeci pustkami, powinno mieć się możliwość decydowania o urodzeniu dziecka. To matka wychowuje i troszczy się o przyszłość dziecka; siedzi z dzieckiem w dzień i w nocy, karmi, przewija, opiekuje się i kocha. Antykoncepcja bywa zawodna, ale uprawiając seks zawsze trzeba brać pod uwagę możliwość zajścia w ciążę. Jeśli ma być niechcianą ciążą, depresją, wyniszczaniem psychicznym siebie samej, psuciu krwi innym osobom, bo przecież tacy ludzie są często samotni, bo kto z nimi wysiedzi, to lepiej, aby ktoś taki dziecka nie miał. Społeczeństwo tylko na tym dwudziestoparoletnia córka jest o wiele mądrzejsza, ponieważ twierdzi, że na rynku są dostępne wynalazki pod tytułem środki antykoncepcyjne dla osób, które z tych, czy innych względów nie chcą decydować się na kolejne dziecko. Spontan jest fajny Pani Natalio, ale nie we wszystkich przypadkach. Poza tym, mamy już XXI wiek, a nie średniowiecze, a chyba Pani o tym niestety w XXI wieku brak edukacji seksualnej, nieużywanie środków antykoncepcyjnych i liczenie na to, że jakoś to będzie TO JEST NAWET NIE ŚREDNIOWIECZE, ale epoka KAMIENIA ŁUPANEGO. :-)))))))))))))))Nosz ja prdl, trzeba było nóg nie rozkładać. Ale nie, własna wygoda i egoizm są sie podwiaze i po klopocie jak nie chce dzieci ! a nie zabija male bezbronne dziecko ciekawe czy starsze dzieci tez bedzie chciala zabic w koncu takie male mieszkanie ciasno jest z ich zabawkami i ksiazkami jakby sie ich pozbyla miala by wiecej miejsca na ciuchy i kosmetyki ...Miałam 19 lat zaczęłam pracować..dodam; to była dobra posada..zaszlam w ciąże, on mnie zostawił. Mogłam wtedy zrobić aborcje, to bylo dość proste w tamtych latach. Nie zrobiłam tego. Nawet nie bralam pod uwagę choć to czasy gdy panna z dzieckiem..wiadomo... jestem bardzo dumna z córki ., mam ułożone zycie, męża i jeszcze dwoje dzieci. To co w danym momencie wydaje sie skomplikowane z czasem jest blogoslawienstwem. żal mi dzieci którym dar życia jest odbierany :(Zastanawia mnie tylko jedno. Czym kieruje się taka kobieta (w tym wypadku p. Przybysz) że publicznie "pierze swoje brudy". Czy szuka społecznego usprawiedliwienia swojego czynu? O co tak naprawdę jej chodzi? Zabiła dziecko i gryzie ją sumienie?

3 zad napisz kilka zdan o sobie. Sory, tego nie zrobię, bo nie mam jak ;) 1. I was born.. years ago (swój wiek) 2 When I was litle , I lived in..(miasto w którym dorastałeś jako dziecko) 3. I was thirteen in.. (rok w którym miałeś 13 lat) 4.Last weekend I.played computer games.. (jeśli miałeś czas Past Continuous to

...blogowaniu Powiecie, co jeszcze można powiedzieć o blogowaniu? Pewnie niczego odkrywczego nie napiszę, ale muszę wyrzucić z głowy myśli, które same domagają się zaistnienia czarno na białym. Po pierwsze, dziękuję wszystkim, którzy tu zaglądają, a bez Was moje pisanie nie było takie fajne. Nawet nie zdawałam sobie sprawy, ze zaczynam piaty rok pisania. Dla niektórych , bardziej doświadczonych to niewiele, dla mnie bardzo dużo. Czego się nauczyłam? Cały czas sie uczę! Przede wszystkim pokory. Myślałam na starcie, że potrafię pisać, bo lubiłam to robić od zawsze, ale gdy zaczęłam czytać innych, to pomyślałam - z czym do ludzi? Ty się zastanów, żeby wstydu nie było... Odkryłam tyle świetnie piszących osób, że poczułam się malutka jak mrówka przed Pałacem Kultury i Nauki. Pasji, talentów wszelkich i energii zazdroszczę wielu blogerom, a jednocześnie wdzięczna im jestem, że dzielą się efektami swojej kreatywności i zarażają pozytywnymi wibracjami:-) Przekonałam się także, że w blogosferze nie ma nic stałego. Jedni odchodzą, innych znajdujemy lub oni znajdują nas. O pustce nie ma mowy. Szkoda tylko, że niektóre blogi znikają bez uprzedzenia. Tym bardziej cenię tych, którzy informują, że kończą, przerywają, zabierają się za coś innego. Tu pozdrawiam Lenę B.(może to przeczyta), która miała tyle planów życiowych i blogowych, a nagła śmierć brata spowodowała decyzję o zniknięciu dla świata, ale poinformowała o tym czytelników. Nie wspominam o trollach i hejterach, to podobno element zrośnięty z blogowaniem i trzeba mieć szczęście, by tego nie doświadczyć. Zauważyłam, że różne bywają style komentowania i odpowiadania na komentarze - nie rozumiem tych, którzy zadają czytelnikom pod postem pytanie i znikają na kilka miesięcy - po co więc zadawali pytanie? Miała być dyskusja czy zagajenie na odczepnego? Są osoby, które piszą codziennie i takie, które pisują rzadko. Takie, które tylko czytają oraz czytający i komentujący. Wszyscy pewnie poszukujemy nowych blogów, nowych tematów, nie wszędzie zostajemy na dłużej i nawet nie potrafimy powiedzieć dlaczego - jakaś chemia słowa, klimat, styl rozmowy... Istnieją blogerzy, których poznałam osobiście, z niektórymi wymieniłam korespondencję tradycyjną i powiem Wam, że to świetna sprawa:-) Czasami w dyskusjach odmienne zdanie komentującego odbierane jest nie jako głos w dyskusji, ale bardzo osobiście, jako głos przeciw autorowi, a nie zawsze tak musi być. Najbardziej lubię, gdy czytelnicy rozmawiają ze sobą na moim blogu i rozkręca się ciekawa dyskusja. Zauważyłam jednak, że nie wszyscy to lubią, więc przepraszam tych autorów i ich czytelników, którzy poczuli się moimi wtrąceniami urażeni. Wszystkim, którzy znajdują w pisaniu postów radość i lubią wymianę myśli, życzę nieustającej weny i wielu czytelników.

. 252 688 343 618 484 259 538 97