Kategorie: Filmy / komedia Filmy / sensacja i kryminał Nośnik: DVD Ilość nośników: 1 Reżyser: Martin McDonagh Aktorzy: Colin Farrell, Ralph Fiennes, Brendan Gleeson Czas trwania: 105 min. Dźwięk: Dolby Digital angielski, Dolby Digital polski (lektor) Napisy: polskie Format obrazu: 16:9 Producent: Best Film EAN: 5906619087676 Data wydania: 2008-01-01 Jest to data ukazania się towaru w danej wersji na rynku Zamówienia:0 - 99 PLN>99 PLNCzas dostawy: Odbiór osobisty w księgarni 0 zł0 zł1 dzień roboczy InPost Paczkomaty 24/7 (Płatność online) zł0 zł1-2 dni robocze InPost Paczkomaty - Paczka w Weekend (Płatność online) zł0 zł1-2 dni robocze Poczta Polska (Płatność online) zł0 zł3-5 dni roboczych Poczta Polska (Płatność za pobraniem) zł0 zł3-5 dni roboczych Kurier UPS (Płatność online) zł0 zł1 dzień roboczy Kurier UPS (Płatność za pobraniem) zł0 zł1 dzień roboczy Wysyłka zagranicznaSprawdź szczegóły > 10,00 zł 12,99 zł Oszczędzasz 2,99 zł Podrzędni zabójcy po spartaczonej robocie uciekają na przymusowe wakacje do Brugii. Podczas gdy Ken korzysta z okazji i rozkoszuje się pięknymi plenerami, porywczy i nieroztropny Ray wyrusza na poszukiwanie przygód. Wdaje się w spór z przejeżdżającymi turystami, rozpoczyna romans z miejscową pięknością jednocześnie walcząc z jej byłym chłopakiem- skinheadem, imprezuje z opryskliwym, kręcącym surrealistyczny film, karłem z Ameryki. Wyprawa obydwu mężczyzn staje się jeszcze dziwniejsza, gdy Ray orientuje się że Harry chce się go pozbyć, a o wykonanie tego zadania poprosił…. Kena. Więcej informacjiDodatkiSceny usunięte; Sceny nieudane; O filmie; O mieście; Wycieczka po Brugii; Przekleństwa. Zamieszczenie recenzji nie wymaga logowania. Sklep nie prowadzi weryfikacji, czy autorzy recenzji nabyli lub użytkowali dany produkt.

Podrzędni zabójcy po spartaczonej robocie uciekają na przymusowe wakacje do Brugii. Podczas gdy Ken rozkoszuje się pięknymi plenerami, porywczy Ray wyrusza na poszukiwanie zabójcy po spartaczonej robocie uciekają na przymusowe wakacje do Brugii. Podczas gdy Ken rozkoszuje się pięknymi plenerami, porywczy Ray wyrusza na poszukiwanie szybko wdaje się w spór z przejeżdżającymi turystami, rozpoczyna romans z miejscową pięknością (Clemence Poesy), walczy z jej byłym chłopakiem skinheadem, imprezuje z opryskliwym, kręcącym surrealistyczny film, karłem z Ameryki. Wyprawa Kena i Raya staje się jeszcze dziwniejsza, gdy Ray orientuje się, że jego szef Harry (Ralph Fiennes) chce się go pozbyć, a o wykonanie tego zadania poprosił… wakacje, potem śmierć„Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj” kręcono w Brugii, najlepiej chronionym w średniowieczu mieście w Belgii, które teraz stało się atrakcją dla turystów z całego świata. Dla płatnych zabójców Raya (Colin Farrell) i Kena (Brendan Gleeson) może się ono jednak okazać ostatnim miejscem podróży. Po wykonaniu zlecenia, tuż przed świętami Bożego Narodzenia, zostają wezwani przez londyńskiego szefa (w tej roli dwukrotnie nominowany do oscara Ralph Fiennes), który rozkazuje im się ukryć i turystów włóczą się wśród gotyckiej architektury Brugii. Ray ma dość tego miejsca. Natomiast Ken, obserwując porażająco zabawne poczynania Raya, powoli ulega magii miasta. Im dłużej czekają na telefon od Harry’ego, tym dziwniejsze są ich przeżycia. Poznają amerykańskiego aktora-karła (Jordan Prentice), kręcącego europejski artystyczny film, duńską prostytutkę oraz Chloe (Clemence Poesy), dziewczynę, która wpada w oko Rayowi, a która sama skrywa niejeden mroczny Harry w końcu dzwoni, wakacje Kena i Raya zamieniają się w walkę na śmierć i życie - pełną czarnego komizmu i nieoczekiwanych zwrotów miasto coś w sobie maPomysł na nakręcenie „Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj” zrodził się w głowie reżysera i scenarzysty Martina McDonagha w czasie weekendowego pobytu w Brugii. W średniowieczu to belgijskie miasto, oddalone około godzinę drogi od Brukseli, było ważnym miejscem handlu i opływało w bogactwa. Okres prosperity miasto ma już za sobą, ale nadal zachwyca architekturą, sztuką i klimatem, dzięki czemu pod koniec XIX wieku stało się popularnym centrum Kiedy pierwszy raz tam byłem, jakieś cztery lata temu, miałem mieszane uczucia - wspomina McDonagh. - Zacząłem myśleć o dwóch postaciach, które mogłyby w odmienny sposób reagować na Brugię i zacząłem je opisywać w odniesieniu do konkretnych miejsc w mieście, z którymi mogliby wchodzić w Graham Broadbent i Pete Czernin, przeczytali scenariusz i, jak wspomina Broadbent, uznali, że to doskonała pisarska robota, sugestywne dialogi, wyrazista historia i świetne role. Odwiedzając Brugię można zobaczyć, że ona sama może stać się bohaterem opowieści. To miasto ma tak intensywną atmosferę i jest tak malownicze, że w którąkolwiek stronę skieruje się kamerę, wygląda niesamowicie. - Niespokojne charaktery bohaterów, a jako tło stare, piękne, doskonale zachowane europejskie miasteczko to wspaniała przeciwwaga - opowiada Ralph Fiennes. - Martin ma wyjątkowy styl, w jego scenariuszu humor podkreśla świetnie nakreślone postacie. Jako reżyser okazał się bardzo zdolny i produkcji filmu przystąpiono niezwykle szybko. Rok po spotkaniu McDonagha z producentami „Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj” została skompletowana obsada. W dodatku okazało się też, że Wenecja Północy - jak określa się Brugię - z otwartymi ramionami przywitała ekipę. - Poprosiliśmy o zgodę i otrzymaliśmy pozwolenia na zdjęcia w wielu wyjątkowych miejscach, w których Martin umiejscowił akcję filmu - wspomina Broadbent. - Władze miasta, biura turystyczne i lokalna instytucja filmowa umożliwiły nam kręcenie zdjęć w ciekawych Zaraz po przyjeździe spotkaliśmy się z merem, któremu powiedziałem: „Dziękuję za udostępnienie scenografii” - żartuje odtwórca roli Kena, Brendan Gleeson. - Miałem wrażenie, jakby ktoś zbudował wspaniałą scenografię do filmu i powiedział, żebyśmy robili zdjęcia. Jest tam tak malowniczo i niesamowicie obrazówW miarę rozwijania się akcji filmu, Brugia staje się mroczniejsza i do głosu dochodzą jej gotyckie akcenty. Widoczne jest to nawet na początku filmu w scenach nocnych, na przykład, kiedy Ray trafia na plan zainspirowany pracami niderlandzkiego malarza Hieronima scenografii pojawiają się obrazy tego malarza, można je zobaczyć wszędzie w filmie. Brugia sama w sobie jest bohaterem filmu i zmienia się w czasie rozwoju akcji. Na początku jest pełna uroku, a potem staje się niemal tak niepokojąca jak Harry (postać grana przez Ralpha Fiennesa), wzbudzając strach w nie napisał ról dla konkretnych aktorów. W założeniu Ray i Ken mieli być londyńczykami, ale zrobił z nich Irlandczyków, kiedy w tych rolach obsadzeni zostali Colin i Brendan. Wtedy wszystko zaczęło się układać - ich przyjaźń, niechęć do Harry’ego. Jedną z mocnych stron Brendana jako aktora jest to, że wszystko, co zagra, wydaje się bardzo naturalne, jakby tworzyło się w trakcie. Do tego jego wewnętrzne ciepło, radość życia, dodają blasku i wrażliwiGleeson poznał już dobrze McDonagha, przy okazji kręcenia zdjęć do jego nagrodzonego Oscarem filmu krótkometrażowego „Six Shooter”. Był także wcześniej wielbicielem jego sztuk. - Nie przychodzi mi na myśl żadna postać z jego przedstawień czy scenariuszy, której by się po prostu nie lubiło - ocenia Brendan Gleeson. - W jego pracy jest dusza. Postacie są wyraziste, ale też delikatne. To jest niezwykła kombinacja - najgorsze typy prowadzące bezmyślne rozmowy, a jednak ma się wrażenie porozumienia z tymi ludźmi. Wszyscy bohaterowie szukają odpowiedzi, każdy na swój sposób. Pod koniec historii widz zrozumie, co nimi kierowało, jakie są powody ich działań. Ray jest jednocześnie niebezpieczny i wrażliwy. To przeciwieństwo zabójcy, jakiego byśmy się spodziewali. Chociaż Harry to nie mniej niebezpieczny typ, to jednak z Kenem łączy go przyjaźń, oparta na zaufaniu i ofertyMateriały promocyjne partnera

Informacje In Bruges reżyseria: Martin McDonagh scenariusz: Martin McDonagh gatunek: Dramat, Kryminalny premiera: 29 lutego 2008 Opis filmu In Bruges nie jest dla wszystkich. Podobnie jak jego bohaterowie, jest niesforny, wulgarny, ma dziwne poczucie humoru i nie ma pojęcia o dobrym zachowaniu. Ale nawet jeśli te zastrzeżenia wzbudzają apetyt na seans to, jest jeszcze jedna przeszkoda do pokonania: przerażające sformułowanie „Brytyjski film gangsterski”. W Ameryce, film Martina McDonagha zrywający z gatunkiem zrobił zamieszanie, zniechęcając niektórych krytyków wyższego rzędu, którzy wściekli się na jego dziwny i nieodpowiedzialny ton, ale twórcy i obsada znaleźli zaskakującą ilość wsparcia ze strony oddolnych kinomanów, pomimo bardzo ograniczonego rozpowszechnienia. To dziwny film. Wchodząc w jego fabułę, można zadać sobie różnego rodzaju pytania – czy nie jest to tylko filmowy mariaż Sexy Beast z Pulp Fiction? Czy Brendan Gleeson nie jest trochę powyżej tego rodzaju rzeczy? Z czego i tak słynie Colin Farrell? Jednak, kończąc seans, wszystko, co pozostaje w głowie, to pozytywy. Niektóre recenzje nie zostawiły suchej nitki: „Złe aktorstwo, odmienne i słabo rozwinięte postacie, dziwne i głupie sytuacje, zbyt dużo krwi, absurdalne zakończenie” – szaleją… Te kolczaste komplementy bez wątpienia bawiłyby pisarza-reżysera McDonagha, a co więcej, brzmią jak coś, co mógłby powiedzieć jeden z jego bohaterów. Po obejrzeniu filmu (i musisz, nawet jeśli nie zgadzasz się z tą bardzo, bardzo pozytywną recenzją), miejmy nadzieję, że będzie to również dla ciebie zabawne, myśląc o osobie, która zebrała się w sobie i opanowała w 100 minut przekleństwa, przemoc i profanum epistemologii – nie mówiąc już karłowatej przemocy klasy A. Jednym z powodów na „tłumaczenie” tego filmu jest to, że McDonagh’s i jego początki znajdują się w teatrze, co tłumaczy zarówno słabość, jak i mocne strony In Bruges. Jak dobra sztuka sceniczna, film McDonagha eksploruje charakter poprzez dialog i akcję, i choć sprawia to, że jest on nieco statyczny – nawet biorąc pod uwagę jego szalony, rozrzucony we krwi popis scen – W In Bruges jest w stanie wskoczyć pod rozważanie kilka pytań o wadze ciężkiej. Ten zaskakująco przemyślany film, choć mówi o zabójstwach na zlecenie, kokainie i stręczycielstwie, pozostawia jednak wiele rzeczy do przemyślenia w późniejszym czasie, zwłaszcza tych, które wiążą się z identyfikacją pojęć publiczności. Najpierw strzelaj potem zwiedzaj jest to film, którego hollywoodzkie studio nigdy by nie zrealizowało; jest to film, w którym żadna z postaci nie zasługuje na nasze współczucie. Ray i Ken przybyli do Brugii i podczas gdy Ken cieszy się majestatem lokalnej architektury, Ray zachowuje się jak małostkowy nastolatek. „Jeśli dorastałbym w gospodarstwie i byłbym opóźniony, Brugia mogłaby mi zaimponować”, zrzędzi. „Ale nie miałem takiego życia, więc tak nie jest”. Choć śmieszny, ten rodzaj dialogów nie jest zupełnie nowy w ogólnej dziedzinie filmów gangsterskich, nie mówiąc już o brytyjskim rodzaju, czy jego rzadkim podrodzaju (patrz: Cyrk Brighton). Kiedy Ray patrzy na brukowany dziedziniec miasta, na którym kręci się ekipa kamery, film znowu zostaje nacechowany tym gatunkiem. Odwracając się od chwilowego, poważnego usposobienia, Ray nagle znów staje się dzieckiem, a jego twarz topnieje z zachwytu. „Oni filmują karły!” Całość filmu opiera się właśnie na takim humorystycznym “przekładańcu”, okraszonym sporą dozą innych zabiegów reżysera. Nasza ocena dla filmu 7/10 InformacjeIn BrugesOpis filmuNasza ocena dla filmu

Najpierw strzelaj potem zwiedzaj! Niedaleko brzegów Morza Północnego i 100 kilometrów od Brukseli kryje się jedno z najładniejszych miast kontynentu. Wenecja Północy, bo taki ma przydomek, to

najpierw strzelaj potem zwiedzaj online